Armadillo

Danimarka’nın Vietnam’ı: Armadillo Psikolojik çöküş, karakter değişimi, kaldırılması imkansız ruhsal ve zihinsel sorumluluklar, sonu gelmeyen kabuslar ve merhametin tamamı ile saf dışı kaldığı bir dünya: Savaş Meydanı. Burada yaşananlara tanıklık eden kişinin tecrübelerine kim ortak olmak ister? Belki de hiç kimse. Fakat onların yaşadıklarını başkalarının yaşamaması için bir yönetmen veya gazetecinin satırlarına taşıdığı kelimeler ya da kamerasına çektiği görüntüler çok önemlidir. Ulus devletin üst tabakasındaki karar alıcıların bu yayını takiben belirleyeceği politika da toplumun tepkisini belirler. Ödüllü televizyon belgesel yapımcısı Janus Metz’in ilk uzun metrajlı projesi olan Armadillo Danimarka’nın Afganistan’daki varlığını sorguluyor.  Afganistan’ın Helmand eyaletinde hali hazırda görev yapan Armadillo bölüğüne giren yapımcı ve ekibi, savaşı bütün çıplaklığı ile eleştirirken, siyasi amaçlarla savaş alanındaki gerçek arasında sıkışan Danimarkalı askerlerin hayatlarını bütün detayı ile ele alıyor. Yapımcı Metz’in esin kaynağı askerlerin durmadan adrenalin pompalayan savaşa olan bağımlılıklarını ve yeniden askere alınmak için gösterdikleri büyük gayreti anlama arzusu. Belgesel, Ocak 2009 tarihinde 170 İngiliz ve Danimarkalı askere ev sahipliği yapan Armadillo üssüne bir bölük askerin gelişi ile başlıyor.Askerlerin Helmand’daki günlük hayatına odaklanmadan önce, havaalanında aile mensupları ile dramatik vedalaşmalara tanıklık ediliyor. Taliban güçlerinin gölgesinde yaşayan ve korkusu altında ezilen yerel halkın kimi dost kimi düşman olarak gördüğünün ise hiçbir önemi yok, çünkü Danimarkalı askerlerin kalışları diğer NATO bünyesinde görev yapan askerler gibi geçici.  Belgeselin Danimarka’nın Afganistan politikasını değiştireceğini düşünüyor. Danimarka ordusunun bazı Danimarkalı askerlerin sivillere karşı takındığı kötü tutum dolayısı ile resmi soruşturma başlattığını belirten Fridthjoh, genç bir askerin Afgan sivilleri en insancıl yolla ”tasfiye ettiklerini” (argoda öldürme) söylemesine filminde yer vererek, büyük bir skandalı da ortaya çıkarıyor. Danimarkalılar arasında ülkenin nasıl bir dış politika izlemesi gerektiğine dair çok ciddi soru işaretleri bırakıyor. Ayrıca, bu filmin öncesinde Danimarkalı askerlerin hiç kimseyi öldüremeyeceği gibi bakir ve saf bir düşünceye toplum olarak sahip olduklarının altını çizen yönetmen, Afganistan’a giden askerlerin de oradaki çocuklara şeker ve eğitim getirdikleri inancı ile insanların beyinlerinin yıkandığına dikkat çekiyor. ”Danimarka tarihinde ilk defa kendimizi dünyanın geri kalanı gibi savaşta tıpkı her zaman Amerikalılar hakkında duyduğumuz hikayelerdeki gibi buluyoruz.