Kül En Saf Beyazdır

Kül en saf beyazdır sahiden, yanmaktan gelen o en yoğun, en öz arınmışlık. Yaşamak varlığımızı yakıp yok ederek, yaşama dair aşk da ruhlarımızı acıyla yakıp saflaştırıyor. Film bize hayata karşı aşkla direnmeye karşın, hayatın hoyrat akışında tutunamamayı fısıldıyor. Değişimin insanı kışkırtan umutlarında boğduğunu, belkide hikayelerin böyle oluşabildiğine ikna ediyor. Ve insanın o devasa çelişkisine vurgu yapıyor; ruhun aşkınlık ve saf bir bilince erme tutkusuyla, reelin rekabetçi arzuları arasında kalan insanı, yani sonsuzluk iştiyakıyla şimdinin hazzı, ben ve biz arasındaki git geller, denk düşememenin mutlak yalnızlığını. Bildiğim bir şeyi Qiao'nın rolüyle göstermesi ise en güzel yanıydı. İnsanın karakteridir her olaya ve duruma rengini veren. Güçlü ve doğruluktan yana bir karaktere sahip olan kişi hayatın zorlukları, gerçekleri, değerleri ve değersizliklerini, aşkı ve ihaneti, vefasızlık ve sadakati, kusurları ve erdemleri aynı yürekte eritip saflaştırabilir, anlama ve azığa çevirebilir, zorlukların arasından sıyrılabilir, yolunda ilerleyebilir. Aşkını O'na rağmen beklentisizce koruyabilir. Bedel de ödese, yanılsa da yüreklice göğüsleyip kendini affedebilir, yeniden başlayabilir... Bin'in gidişi bundandı nihayetinde, o seçimlerinin sonucuna katlanamadı ve kendini de affedemedi... Doğruluk sen ne şaşmaz bir pusulasın, ve ne sadık bir dost.