Kuzu

Noomi Raprace'nin hayatı ile ilgili bilmeyenlere bir bilgi verelim. Ablamız USA'lı değildir. Bu filme kadar ben de bilmiyordum. Black Crab gibi sıradan bir savaş filminde oynamasını da bu açıklar. Raprace İsveçli bir oyuncudur. Onun için onu takip etmeye başladığım Promoteus'tan bu yana hiç oynamamış olmasın rağmen son üç filmi ait olduğu coğrafyanın sineması için rol aldı. Arada bir de Avustralya filmi varmış. İzleyemedik henüz. Dolayısı ile bir İzlanda korku masalını anlatan bu filmde de oynaması şaşırtıcı olmadı. Çok az diyaloğun olduğu, sessiz ve soğuk bir atmosferde insanlardan uzakta bir bölgede koyun yetiştiriciliği yapan bir çiftin başına gelenler anlatılıyor. Başta mantık çerçevesinde ilerleyen olaylar çiftin daha önce kaybettiklerini anladığımız kızlarının yerine yeni doğan bir kuzuyu koymaları ile mantıktan ayrılıp masala dönüşüyor. Kuzunun vücudunun bir kısmı ağır ağır küçük bir çocuğa dönüşürken başı hala bir kuzu. Çocuk gibi iki ayağı üzerinde yürüyor ve konuşuyor. Bu arada misafirliğe gelen amca olan bu tuhaflığı kabullenemiyor. Kuzunun anası olan koyun da yavrusunun peşinde. Derken baba koç da ortaya çıkıp yavrusunu istiyor. Masal bu ya... deyip devam edebiliriz. Koçun intikamı ile film bitiyor. Tam emin olmamakla birlikte bunun yöresel bir masalın, korku masalının günümüze uyarlanması olduğunu tahmin ediyorum. Batılıların masalları doğu kültüründe olduğu gibi felsefik ve ders verme amaçlı değildir. (Bkz. Bostan ile Gülistan veya Binbir Gece Masalları) Batıdaki gerek Andersen, gerek Grimm masalları kanlı sonlarla biten masallar. Andersen ve Grimm kardeşlerin derledikleri (yazdıkları değil) masallar kanlı ve ölümlü bitiyor aslen. Fakat bizim çocuklarımıza anlattıklarımızın sonu tatlıya bağlanmış ve yumuşatılmış sonlar. Orta çağda insanlar açlıktan ölürken komşu köylerden çocuklar kaçırılıp yenmeye başlanmış. Bu bize inanılmaz gelse de tarih bunu yazıyor. Anne babalar çocuklarının evden uzaklaşıp böyle bir akıbete uğramamaları için cadılı, kötü büyücülü, kötü adamlı masallar uydurarak, korku ile çocuklarının kendi çevresinden uzaklaşmamalarını sağlamaya çalışıyorlardı. 2004 yapımı Shayamalan filmi The Village filminde buna benzer bir senaryo ile çocukların ormana yaklaşmamaları sağlanıyordu. Neticede bir çok rahatsız edici sahnenin yer aldığı, gerilim kadar can sıkıcı tarafların olduğu farklı bir film olmuş. Korku filmi mi, derseniz değil. Yazdığım gibi bu bir masalın günümüz sinemasına yansıması. Noomi Rapace dışında bilinen bir oyuncu yok. Rapace oyunculuğu ile filme sınıf atlatmış. Diğer oyuncular muhtemelen İskandinav ve çevresinin iyi oyuncuları. "Bence" izlenebilir bir film. Fakat dediğim gibi kuzunun doğum sahnesi gibi sizi geren, görmesek de olacak sahneler var. Bazıları için çok doğal olabilecek bu sahne şahsen beni rahatsız etti. Zira sinemada olmasa da olur bir sekanstı. Neticede +18 için bile az olabilecek bir film. Bazıları +18'i cinsellik manasında anlayabilir. Fakat filmi izleyince olayın cinsellikle sınırlı olmadığı daha iyi anlaşılacaktır.