Bab'aziz

"Evladım, bir damla suyla tatmin olmak için uğraşacağına kendini onun nehrine bırakmalısın.. Allah'a ulaşmak için yaratılmışlar adedince yol vardır.. Canınla süpür cananın eşiğini, ancak o zaman gerçek aşık olursun.. Dışarıda aydınlık bir dünya var. Yüksek dağlarla çevrili, büyük denizleri olan. Ve sen bu mucizelerle yüzleşme yerine karanlıkta çevrilmiş oturuyorsun.. Mutmain bir nefs asla yolunu kaybetmez.. Kim bilir, bu dünyada herkesin tamamlaması gereken bir görevi vardır. Bunu unutmadığın sürece diğerleri çok da önemli değildir. Ama bundan başka her şeyi hatırlıyorsan hiçbir şey bilmiyorsun demektir.." Adını tesadüfi olarak duyduğum ve izlediğime asla pişman olmadığım nadide filmlerden biri Bab'aziz..

fılmı ızlemye basladgımda cok sıkılacagımı dusunmustum ama dıyaloglar benı benden gecırdı helede aaaa ıntessebıııl sarkısı superdı

– Hasan… Seni bekliyordum.

+ Beni mi bekliyordun?

– İntikalime tanık olman için.

+ Neden ben? Ben ölümden çok korkarım…

– Muhakkak. Eğer bebeğe zifiri karanlıkta anne karnında şöyle denseydi: Dışarıda ışığın dünyası var, yüksek dağları, muntazam denizleri, engebeli düzlükleri, çiçek açan muhteşem bahçeleri, nehirleri, yıldızlarla dolu seması ve parlayan güneşiyle…Ve sen tüm bu ihtişama rağmen, burada karanlıklar arasındasın… Doğmamış bebek, bu ihtişam hakkında hiç bir şey bilmez ve hiçbirine inanmazdı. Tıpkı bizim ölümle karşılaşmamız gibi. Bunun içindir ki, korkuyoruz.

+ Fakat ölümün içinde nur olamaz. Çünkü o her şeyin sonudur.

– Bidâyeti olmayan şeyin,nihâyeti nasıl olur?

– Hasan, evladım,Zifaf gecemde mahzun durma.

+ Zifaf gecen mi?

– Evet, ebediyet ile nikâh gecem.Vakit geldi.Şimdi beni yalnız bırak. Sonra vücudumu kumla örtmek için dön.”