İnce Buz

jill sprecher'ın yazıp yönettiği, yine finali ile öne çıkan, atmosfreri ile fargo'yu anımsatan değeri pek bilinmemiş güzel filmlerden.

filmin ilk adı the convincer ve neden değiştiğine dair bilgi şu şekilde:

"ilk adı the convincer olan filmin ilk kurgusu ocak 2011'de sundance film festivali'nde gösterildi. dağıtımcı ato ve yapım şirketi werc werk works, filmi hızlandırmak için yönetmen/yazar jill sprecher'dan sundance'te gösterilen versiyonda kapsamlı değişiklikler yapmasını talep etti. yapım şirketi sprecher'ın "sürecin bir parçası olmayı reddettiğini" iddia ederken, sprecher da dağıtımcının notlarını incelemesine ve bunlar hakkında yorum yapmasına asla izin verilmediğini belirtti. revizyonlar onun katkısı olmadan, orijinal besteci alex wurman ve orijinal editör stephen mirrione değiştirilerek yapıldı. basına konuşması engellenen sprecher, "kalbi kırık ve yıkılmış" olduğunu, adını filmden çıkarmak istediğini ancak buna izin verilmediğini söyledi. tamamen yeniden montajlanan filmin adı thin ıce olarak değiştirildi. sprecher'in bu ismi yapım şirketinden değil internetten öğrendiği bildirildi.
ikna edici kurgusuyla sundance film festivali'nde eleştirmenlerden genel olarak olumlu eleştiriler aldı. yeniden montajlanan ince buz, ekim 2011'de b-list festivallerindeki gösterimlerin ardından genel olarak olumsuz tepkiler ("hayal kırıklığı", "kötü kurgulanmış", "gıcık" gibi eleştiriler) aldı. ince buz, 59 eleştiriye dayanarak rotten tomatoes'ta %69'luk bir puanla eleştirmenlerden olumlu tepkiler aldı. film, festival gösterimlerinin ardından şubat 2012'de sinemalarda gösterime girdi."

"ince buz", tıpkı fargo gibi, karlı bir orta batı kasabasında geçen bir cinayet öyküsü. baş karakter, hayatı kelimenin tam anlamıyla paramparça olan ahlaksız bir satıcı. bu da ona gıcık olmamıza neden oluyor.

iyi haber şu ki, "ince buz" seyirciye fargo'dan daha da dolambaçlı bir hikaye sunuyor. performanslar her yönüyle istikrarlı. tabii, bunun fargo kadar iyi ya da daha iyi olduğunu söylemiyorum, değil! ama iyi bir film.

son 30 dakikadaki sürprizler ağır ve irdelenmesi zor. olay örgüsünün biraz tahmin edilebilir birkaç yönü var, ancak çoğunlukla sondaki ters köşeler iyi gizlenmiş ve bir şekilde inandırı.

film yavaş ilerliyor ama bana hiç sıkıcı gelmedi. gerçekten konuşulacak bir tarzı yok yani öyle yönetmen unsurlarına dair özel bir şeyi yok. greg kinnear, alan arkin ve billy crudip komediden neredeyse tamamen yoksun ve ortalama bir senaryoyla iyi bir iş çıkarıyorlar (kendi has tarzı ve komedi fargo'nun güçlü yanlarından ikisiydi).

filmin son üçte birlik bölümündeki olay örgüleri bu filmi diğerlerinden ayırıyor. filmde tarz ve komedi eksikliği olsa da oyunculuklar filmi ayakta tutmaya yardımcı oluyor.