Vittorio De Sica

Vittorio de Sica (1902-1974) İtalyan yönetmen ve aktör. Yeni gerçekçilik (Neo realismo) akımının en önde gelen temsilcilerinden biridir. Bu akıma bağlı olarak çektiği Bisiklet Hırsızları (1948) ve Umberto D. (1952) sinema klasikleri arasındadır. De Sica, Roma ile Napoli'nin arasında yer alan Sora'da doğdu. Yoksul ailesine yardım etmek için genç yaşta memurluk yapmaya başladı. Roma'daki Yüksek Ticaret Enstitüsü'ne gitti. Daha sonra Roma Üniversitesi'nden muhasebeci olarak mezun oldu. De Sica sahne kariyerine 16 yaşındayken Clemenceau Olayı'nda (Il processo Clemenceau) Clemenceau'yu oynamaya ikna edilerek oyuncu olarak başladı. Askerliğini yaptıktan sonra, 1923'te Tatiana Pavlova'nın tiyatro topluluğuna katıldı ve garson rolüyle ilk kez sahneye çıktı. 1920'li yılların sonlarında da tiyatroda çalışmayı sürdürdü. 1933'te oyuncu eşi Giuditta Rissone ve Sergio Tofano ile birlikte kendi topluluğu ZaBum'u kurdu. Topluluk, genellikle hafif komediler sahneledi, ancak Pierre Beaumarchais oyunları da oynadı. Ayrıca Luchino Visconti gibi ünlü yönetmenlerle çalıştı. 1931 ile 1940 arasında 23 filmde oynayan De Sica, o dönemde müzikaller ve hafif romantik komedilerde büyük başarı kazandı. Beyaz perdedeki popülerliği De Sica'ya, kamera arkasına geçip romantik bir komedi olan İki Düzine Kırmızı Gül (Due dozzine di rose scarlette - 1939) ile yönetmenliğe geçmesini sağladı. 2. Dünya Savaşı'nın ardından yönetmen kimliğiyle daha çok öne çıktı. Yeni gerçekçi İtalyan senarist Cesare Zavattini ile karşılaşması önemlidir. Bu işbirliğinden, yeni gerçekçi sinemanın önemli eserleri arasında sayılan, yönetmenliğini Sica'nın yaptığı Kaldırım Çocukları (Sciuscià, 1946) ve Bisiklet Hırsızları (Ladri di biciclette, 1948) filmleri doğdu. 1952 yapımı Umberto D. yeni gerçekçilik akımının son örneklerinden biridir. Vittorio de Sica, bu filmdeki Umberto Domenico Ferrari karakterini kendi babasından esinlenerek yaratmış ve filmi babasına ithaf etmiştir. 2. Dünya Savaşı'nın ardından çok büyük maddi buhranlarla mücadele eden İtalya'daki orta sınıfın alt kesimindeki sıradan insanların çektikleri büyük zorlukları çok başarılı ve yalın bir gerçekçilikle beyazperdeye aktarabilmiştir. Bu akım, Yılmaz Güney gibi kendisinden sonra gelen birçok yönetmeni de derinden etkilemiştir. De Sica oyuncu olarak da önemli işlere imza attı. 1957'de Charles Vidor'un çektiği Silahlara Veda uyarlamasındaki rolüyle En İyi Yardımcı Erkek Oyuncu dalında Oscar'a aday gösterildi. 1970 yılında ise Finzi Contini'lerin Bahçesi (Il Giardino dei Finzi Contini) filmiyle En İyi Yabancı Film Oscarı'nın sahibi oldu. En beğenilen filmlerinden biri de, Alberto Moravia'nın romanından uyarlanan, başroldeki Sophia Loren'in Oscar'ı kazandığı ve bugün bir klasik kabul edilen İki Kadın'dır. (La Ciociara, 1960) 150'den fazla filmde oynamış ve 34 film yönetmiş olan De Sica, Paris yakınlarındaki Neuilly-sur-Seine'de 13 Kasım 1974'te öldü. Roma'daki Campo Verano Mezarlığı'na gömüldü.